Rehabilitacja stawu barkowego Łódź.
Tel. 501 597 923
Rehabilitacja stawu barkowego Łódź. Fizjoterapia w zespołach bólowych barku, po artroskopii stożka rotatorów, obrąbka.
Najczęstsze syndromy w obrębie łopatki – złe ustawienie łopatki i zaburzenie rytmu łopatkowo-ramiennego:
- łopatka zrotowana do dołu,
- łoopatka obniżona,
- łopatka odwiedziona,
- łopatka odstająca.
Najczęstsze syndromy w obrębie stawu ramienno-łopatkowego:
- przednie przesunięcie głowy kości ramiennej,
- górna przesunięcie głowy kości ramiennej,
- ramiona zrotowane do wewnątrz,
- bark zamrożony.
Staw barkowy najczęściej ulega zwichnięciu w obrębie stawu ramienno-łopatkowego oraz stawu barkowo-obojczykowego. Naderwaniu mogą ulec mięśnie stożka rotatorów, ścięgno głowy długiej bicepsa, fragment obrąbka stawowego.
Anatomia stawu barkowego.
Jest to staw złożony. Fachowo obręcz barkowa, w skład której wchodzą:
• staw ramienno-łopatkowy – utworzony przez bliższy koniec kości ramiennej i panewkę łopatki,
• staw barkowo-obojczykowy – utworzony przez dalszy koniec obojczyka i wyrostek barkowy łopatki,
• staw obojczykowo-mostkowy – utworzony przez bliższy koniec obojczyka i wcięcie obojczykowe mostka,
• staw łopatkowo-piersiowy – nie jest to typowy staw, a raczej połączenie funkcjonalne łopatki z klatką piersiową za pośrednictwem łoża mięśniowo – powięziowego.
Aby kompleks barkowy działał sprawnie, podczas ruchu kończyną górną współdziałać muszą wszystkie składowe stawowe i zachowany musi być odpowiedni balans mięśniowy umożliwiający prawidłowy rytm łopatkowo – ramienny.
Obrąbek stawowy to chrzęstna otoczka pogłębiająca panewkę stawu ramiennego na kości łopatki. Dzięki obrąbkowi staw jest bardziej stabilny. W przypadku uszkodzenia obrąbka dochodzi do niestabilności stawu barkowego i nawykowych zwichnięć . Obrąbek może być nie do końca ukształtowany od urodzenia, a może być naderwany na skutek urazu. Ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia przyczepia się w obrębie górnej części obrąbka. Często dochodzi tam do rozerwania – SLAP. Czasami naderwanie goi się samo, ale częściej potrzebna jest rekonstrukcja obrąbka. Rehabilitacja jest podobna do tej co przy uszkodzeniach stożka, z tą różnicą że ćwiczenia mięśni można zacząć wcześniej i agresywniej bo nie było ich uszkodzenia.
Stożek rotatorów to grupa mięśni oplatających jak mankiet głowę kości ramiennej, centralizując ją w panewce łopatki. Są to:
• mięsień nadgrzebieniowy – odwodzi, zgina ramię,
• mięsień podgrzebieniowy, obły mniejszy – rotują ramię na zewnątrz,
• mięsień podłopatkowy – rotuje ramię do wewnątrz.
Oprócz stożka rotatorów staw barkowy zaopatrzony jest jeszcze przez wiele innych mięśni:
• mięsień piersiowy większy – rotuje do wewnątrz , przywodzi horyzontalnie,
• mięsień naramienny – zgina, odwodzi, prostuje,
• mięsień najszerszy grzbietu – rotuje do wewnątrz, prostuje zgięte ramię,
• mięsień czworoboczny- kontroluje ruch łopatki, cofa łopatkę,
• mięsień zębaty przedni, kontroluje ruch łopatki, wysuwa łopatkę,
• mięsień równoległoboczny – ściąga łopatki,
• mięsień dźwigacz łopatki – unosi łopatkę.
Cieśń podbarkowa, zapalenie kaletki podbarkowej, tendinopatia stożka rotatorów.
Problem pojawia się gdy dochodzi do przewężenia przestrzeni pomiędzy wyrostkiem barkowym a głową kości ramiennej. Uciśnięte zostają wtedy tkanki miękkie zlokalizowane w tej okolicy. W następstwie ich przewlekłego drażnienia pojawia się zapalenie, a w bardziej zaawansowanym stadium może nastąpić uszkodzenie stożka rotatorów.
Przyczyny mogą być różne: zła postawa – plecy okrągłe, górne podwichnięcie głowy kości ramiennej, osłabione mięśnie stożka rotatorów, zaburzony cykl łopatkowo-ramienny wynikający z dysbalansu mięśniowego.
Mięśnie stożka rotatorów mają za zadanie centrować głowę kości ramiennej w panewce łopatki , tak aby podczas ruchu ramienia nie wysuwała się do góry i nie zawadzała o wyrostek barkowy.
Mięśnie stabilizatory łopatki kierują ruchem łopatki i w odpowiednim momencie rotują ją do góry tak aby podczas ruchów ramienia wyrostek barkowy nie ocierał się o głowę kości ramiennej.
Postawa zgarbiona powoduje przednią rotację łopatki a przez to zmniejsza się przestrzeń pomiędzy wyrostkiem barkowym a głową kości ramiennej.
W przypadku nieprawidłowej postawy: plecy okrągłe, głowa wysunięta do przodu, łopatki zrotowane do przodu terapię rozpoczyna się od korekcji postawy.
Po zabiegach chirurgicznych, rekonstrukcji stożka rotatorów i obrąbka stawowego konieczne jest rozćwiczenie stawu barkowego.
Ćwiczenia mięśni stożka rotatorów.
• rotacja zewnętrzna – męsień podgrzebieniowy i obły mniejszy,
• rotacja wewnętrzna – mięsień podłopatkowy,
• początek ruchu odwodzenia – mięsień nadgrzebieniowy.
W przypadku ograniczonego zakresu ruchu wykonujemy ćwiczenia rozciągające. Dochodzimy do końca zakresu i utrzymujemy tę pozycję przez 20 sekund, następnie próbujemy jeszcze bardziej pogłębić ruch, znowu przytrzymujemy przez 20 sekund.
BIBLIOGRAFIA:
- R. Donatelli „ The physical therapy of the shoulder” .
- C. Kisner, L, Colby „Therapeutic Exercise”.
- S. Brotzman, K. Wilk „Rehabilitacja ortopedyczna”.
- F. Delavier „Atlas treningu siłowego”.
- A. Dziak „ Bolesny bark”.
- S. De Coninck „ Orthopeadic medicine Cyriax”.
- Sahrmann „Diagnosis and Treatment of Movement Impairment Syndromes”.