Rehabilitacja po skręceniu kostki Łódź.
Staw skokowy dzielimy na:
– staw skokowy górny, zachodzą w nim ruchy zgięcia – zgięcie podeszwowe, i wyprostu – zgięcie grzbietowe,
– staw skokowy dolny , zachodzą w nim ruchy odwracania stopy – inwersji, i nawracania stopy – ewersji.
Górne piętro stawu tworzą kości piszczelowa, strzałkowa i skokowa. Dolne piętro tworzą kości skokowa, piętowa i sześcienna.
Staw wzmacniają więzadła :
– boczne: skokowo-strzałkowe przednie i tylne, strzałkowo-piętowe, skokowo-sześcienne,
– przyśrodkowe: więzadło trójgraniaste.
Mięśnie zaangażowane w kontrolę stawu skokowego dzielą się na mięśnie grupy przedniej, tylnej i bocznej. Grupa przednia to mięsień piszczelowy przedni, prostownik długi palucha, prostownik długi palców.
Grupa boczna to mięśnie strzałkowe długi i krótki.
Grupa tylna to mięsień trójgłowy łydki (tworzą go mięsień płaszczkowaty i brzuchaty łydki zakończone ścięgnem Achillesa ), piszczelowy tylny i zginacz długi palców.
Stojąc, gdy stopa jest prawidłowo ustawiona, najbardziej obciążamy pierwszą i piątą głowę kości śródstopia oraz kość piętową.
Pomiędzy tymi punktami przebiegają łuki podeszwowe: poprzeczny i podłużny, tworząc sklepienia stopy. Nadają one prawidłowe ukształtowanie przestrzenne i umożliwiają równomierny rozkład obciążeń.
Stopa działa wtedy jak resor .
W przypadku nieprawidłowego stawiania stopy, dochodzi do jej koślawego lub szpotawego ustawienia. Może być to następstwo niewydolności aparatu mięśniowego; braku, lub niedbałości nawyku prawidłowego ustawienia; wad wrodzonych.
Na skutek złego obciążania stopy, dochodzi do zaburzenia przestrzennego, początkowo odwracalnego, a z czasem gdy wada się utrwali i kości ulegną stałej nieodwracalnej przebudowie, stan ten wymaga wtedy interwencji chirurgicznej. Stopa styka się z podłożem wszystkimi głowami kości śródstopia, ścięgna i rozcięgna są nadmiernie napięte, tworzą się narośla, kości się odkształcają, towarzyszy temu stan zapalny i ból. Koślawe ustawienie kości piętowej powoduje nadwyrężenie ścięgna Achillesa i jego stan zapalny. Dodatkowo obniżenie łuku podłużnego nadwyrężą rozcięgno podeszwowe, co objawia się jako ostroga piętowa. Obniżenie łuku poprzecznego przenosi nadmierne obciążenie na głowy drugiej, trzeciej i czwartej kości śródstopia, objawiające się metatarsalgią. Genetycznie krótsza pierwsza kość śródstopia i koślawe ustawienie stopy sprzyja powstawaniu palucha koślawego, natomiast genetycznie dłuższa pierwsza kość śródstopia doprowadza do przeciążenia w obrębie stawu śródstopno-paliczkowego i palucha sztywnego.
Z urazów, najczęściej dochodzi do skręcenia stawu skokowego dolnego. Mechanizm skręcenia to podwinięcie się stopy na skutek zgięcia podeszwowego i inwersji. Uszkodzeniu ulegają więzadła boczne ,a najczęściej więzadło skokowo-strzałkowe przednie. Rzadziej dołącza się naderwanie więzadła skokowo- piętowego i sześciennego.
Przede wszystkim dążymy do prawidłowego stawiania stóp, poprzez świadomość i nawyk. Rozluźniamy, rozmasowujemy, rozciągamy, wzmacniamy i stabilizujemy. Wspomóc się można zaopatrzeniem ortopedycznym, np. : wkładki, peloty, szyny, stabilizatory.
Rehabilitacja po skręceniu kostki Łódź.